Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 marca 2018 r. sprawy ze skargi M. J. na postanowienie P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania robót budowlanych uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające jego wydanie postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] sierpnia 2017 roku numer [...]

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Skarżąca M. J. pismem z dnia [...].06.2017r. złożyła w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w B. wniosek o dokonanie oceny zgodności budowy ulicy [...] w Z., realizowanej przez Gminę S., z uzyskanym pozwoleniem na budowę, wydanym przez Starostę Powiatu B. w dniu [...].09.2006r. Nr [...], znak: [...] (nr rej. [...]). Podała, że inwestycja została zrealizowana na stanowiącej jej własność działce o numerze geodezyjnym [...], nie objętej terenem inwestycji tj. działce nie wymienionej w pozwoleniu na budowę jako objęta granicami inwestycji. Organ I instancji po włączeniu do akt kopii decyzji o pozwoleniu na budowę oraz decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy ulicy [...] w Z., wydanej w dniu [...].07.2005r. przez Burmistrza S., przeprowadził w dniu [...].07.2005r. z udziałem skarżącej i przedstawiciela inwestora oględziny w miejscu położenia działki skarżącej o numerze geodezyjnym [...]. W protokole oględzin zostało wpisane, że realizowana przez Gminę S. droga gminna – ulica [...] w Z., przebiega przez działkę skarżącej o numerze [...] a także przez działkę o numerze [...]. Przedstawiciel organu zmierzył szerokość jezdni i chodników w otoczeniu i opisał stan nawierzchni jezdni. Stwierdził również, że odnoga ulicy [...] przylegająca do działki o numerze [...] do chwili obecnej nie została zrealizowana z uwagi na brak środków. Następnie, po włączeniu do akt sprawy, kopii mapy poinwentaryzacyjnej z [...].08.2012r. wybudowanej ulicy [...] oraz po włączeniu do akt uwag skarżącej do materiału dowodowego, zgłoszonych pismem z dnia [...].08.2017r., organ I instancji postanowieniem z dnia [...].08.2017r. powołując się na art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowalnego, orzekł o odmowie wstrzymania robót budowlanych realizowanych na podstawie pozwolenia na budowę opisanego we wniosku.

W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji stwierdził, że inwestor budowę ulicy [...] w Z. prowadził w oparciu o pozwolenie na budowę a pomiary szerokości ulicy dokonane w miejscu oględzin, nie odbiegają od szerokości widniejącej na rysunku Nr 1/1 zatwierdzonego do realizacji projektu budowlanego. Organ stwierdził, iż ustalone zostało, że objęte pozwoleniem roboty budowlane nie zostały dotychczas zakończone z uwagi na brak funduszy do dalszej ich realizacji. Stwierdził również, że mapy stanowiące załączniki decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego i decyzji o pozwoleniu na budowę ulicy [...] w Z., nie potwierdzają faktu istnienia w dacie ich wydawania działek o numerach [...]. Zdaniem organu, z porównania mapki z 2005r. i planu sytuacyjnego części 1 ulicy [...] na projekcie budowlanym, z obecnymi mapkami terenu znajdującymi się w zasobach Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w B., wynika, że działki o numerze [...] – biorąc pod uwagę umiejscowienie – powstały z podziału działki o numerze [...], figurującej w zatwierdzonym projekcie budowlanym, stanowiącym załącznik do wydanego pozwolenia na budowę. Organ dodał, że mapa poinwentaryzacyjna zrealizowanej części ulicy z sieciami z dnia [...].08.2012r., obejmująca również kwestionowany odcinek ulicy [...] w Z., zawiera adnotację uprawnionego geodety, iż obiekt został zrealizowany zgodnie z planem zagospodarowania terenu – pozwoleniem na budowę. Dokonane ustalenia nie pozwalają zatem na stwierdzenie odstępstw od pozwolenia na budowę obligujących organ nadzoru budowlanego do wszczęcia postępowania administracyjnego w świetle art. 50 – 51 Prawa budowlanego. Organ I instancji podkreślił, że w zakresie jego kompetencji nie mieści się ocena pozwoleń na budowę ani zatwierdzonych projektów budowlanych. Organem właściwym do takiej oceny jest Wojewoda P. Organ nadzoru budowlanego nie może też się odnosić do kwestii zawłaszczenia przez inwestora nie należących do niego nieruchomości.

W zażaleniu na to postanowienie M. J. podniosła, że działka o numerze [...], z której jak podał organ I instancji wydzielone zostały działki [...], nie była objęta pozwoleniem na budowę. Podała, że działka o numerze [...] nie była własnością Gminy S. czyli inwestora, czego potwierdzeniem jest uchylenie przez Wojewodę P. w dniu [...].09.2005r. decyzji komunalizacyjnej z dnia [...].03.2002r. i odmowa potwierdzenia, że dotychczasowa droga dojazdowa o numerze [...] jest własnością Gminy S. Zdaniem skarżącej projekt budowalny obciążony jest błędem dotyczącym bezprawnego wykazania działki [...], niebędącej własnością inwestora i nie występującej w obrocie geodezyjnym. Zdaniem strony niedokończenie budowy ulicy wynika z braku prawa własności inwestora do gruntu w dacie wydania decyzji lokalizacyjnej i w dacie wydania pozwolenia na budowę. Podkreśliła, że decyzja lokalizacyjna i decyzja o pozwoleniu na budowę są ze sobą sprzeczne i nie powinny funkcjonować w obrocie prawnym.

P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. po rozpoznaniu powyższego zażalenia, postanowieniem z dnia [...].09.2017r. orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia organu I instancji. Organ II instancji podał, iż zgromadzony materiał dowodowy wskazuje bezspornie iż ulica [...] w Z. jest realizowana w oparciu o wydane pozwolenie na budowę oraz zatwierdzony projekt budowlany, stanowiący załącznik decyzji o pozwoleniu na budowę. Organ I instancji prawidłowo odmówił wstrzymania robót budowlanych przy budowie ulicy, bowiem w sprawie nie stwierdzono wystąpienia odstępstw obligujących organ nadzoru budowlanego do wstrzymania robót budowlanych. Zdaniem organu II instancji, wydane pozwolenie na budowę obejmowało działki wymienione przez skarżącą przed podziałem nieruchomości. Kwestie związane z przejęciem i podziałem nieruchomości nie nalezą do kompetencji organów nadzoru budowalnego a powinny być rozstrzygane na drodze cywilnoprawnej.

W skardze wniesionej do sądu administracyjnego na powyższe ostateczne postanowienie organu nadzoru budowlanego, M. J. podniosła następujące zarzuty:

- zarzut braku należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i sporządzenia uzasadnienia postanowienia w sposób sprzeczny z treścią zebranego materiału dowodowego, co naruszyło przepisy art. 6, 7, 8, 9, 75 §1, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.pa.

- zarzut braku ustosunkowania się w sposób rzetelny do zgłoszonych w postępowaniu administracyjnym zarzutów skarżącej, odnoszących się do zebranego materiału dowodowego i kwestionujących wiarygodność materiału dowodowego;

- zarzut oczywistej sprzeczności ustaleń zawartych w uzasadnieniu postanowień organów obu instancji z treścią zebranego materiału dowodowego, przejawiającej się:

a) w stwierdzeniu, iż w dacie wydawania pozwolenia na budowę ([...].09.2006r.)nie istniały działki o numerach geodezyjnych [...], podczas gdy ich wydzielenie nastąpiło zgodnie z decyzją Wojewody P. z [...].09.2005r. znak [...], odmawiającą potwierdzenia, że nieruchomość oznaczona jako działka [...], położona w obrębie Z. stała się z mocy prawa mieniem Gminy S. a istnienie działek [...] na mapach w dacie [...].09.2006r. potwierdzają mapy geodezyjne, obowiązujące w dacie wydania pozwolenia na budowę;

b) w stwierdzeniu, że wybudowana droga przebiega przez działki [...] zgodnie z pozwoleniem na budowę, bez należytego odniesienia do projektu budowlanego, który terenem inwestycji nie objął tych działek i bez należytego zbadania i wymierzenia na gruncie rzeczywistych granic wytyczenia lokalizacji nowej drogi;

c) w stwierdzeniu, że działki [...] powstały w wyniku podziału działki o numerze [...] podczas, gdy działka [...] także nie figurowała jako teren inwestycji w pozwoleniu na budowę i nie stanowiła własności Gminy S. a nadto w ogóle nie występowała w obrocie geodezyjnym;

d) w uznaniu za prawidłowe wpisów geodety do dziennika budowy co do prawidłowości wytyczenia ulicy na gruncie;

Zdaniem skarżącej, organy nadzoru budowlanego obu instancji celowo, po to by chronić interes inwestora i w celu zaciemnienia stanu faktycznego, nie operują jednoznaczną numeracją działek geodezyjnych a dla ukrycia faktu braku tytułu prawnego inwestora do działek [...], stwierdziły, że zostały one wydzielone rzekomo z objętej granicami inwestycji działki [...]. W konsekwencji, zdaniem skarżącej, nie zostało we właściwy sposób ustalone, czy roboty budowlane przy wybudowanym odcinku ulicy zostały zrealizowane w sposób zgodny z pozwoleniem na budowę. Nie jest prawdziwe stwierdzenie organu, że realizacja inwestycji przebiega zgodnie z pozwoleniem na budowę.

P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

W toku postępowania sądowego skarżąca przedłożyła do akt kopię decyzji ostatecznej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29.12.2017r. potwierdzającej ważność decyzji Wojewody P. z dnia [...].09.2005r. znak [...] uchylającej we wznowionym postępowaniu decyzję komunalizacyjną w odniesieniu do działki o numerze geodezyjnym [...] położonej w obrębie Z. oraz kopię pisma Starosty Powiatowego w B. z [...].03.2016r., w którym starosta stwierdził, że inwestor – Gmina S. nie uzyskała w ramach decyzji z [...].09.2006r. znak [...], pozwolenia na budowę na działce o numerze ewidencyjnym [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Skarga podlegała uwzględnieniu albowiem trafnym jest zarzut skarżącej naruszenia w postępowaniu zakończonym zaskarżonym postanowieniem i przez organy obu instancji, przepisów procedury administracyjnej w sposób prowadzący do niewyjaśnienia okoliczności sprawy a tym samym nie dający podstaw do ustalenia stanu faktycznego, który byłby miarodajny dla właściwego zastosowania przepisów prawa materialnego. Niewywiązanie się w sposób należyty z powinności wszechstronnego wyjaśnienia sprawy uchybiło zasadzie orzekania w oparciu o kompleksowo zebrany materiał dowodowy tj. przepisom art. 6, 7, 8,75§ 1, 77 § 1 i 80 i 107 § 3 K.p.a.

Przepis art. 6 K.p.a. wyraża naczelną zasadę postępowania administracyjnego działania organów administracji publicznej na podstawie przepisów prawa. Przepisy art. 7 i 8 K.p.a. nakazują zaś organowi administracji publicznej stanie na straży praworządności i podejmowanie w toku postępowania, z urzędu lub na wniosek, wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, a także prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. Od 1 czerwca 2017r. do przepisu art. 8 § 1 K.p.a. dodane zostało, iż przy prowadzeniu postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, organy administracji kierują się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania (vide: brzmienie nadane ustawą z dnia 7.04.2017r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. z 2017r., poz. 935). Przepisy powyższe należą do zasad postępowania, stanowiących przewodnie reguły postępowania administracyjnego, przyjęte przez ustawodawcę, wspólne dla całości postępowania, obowiązujące we wszystkich stadiach postępowań administracyjnych i będące wiążącymi wytycznymi dla stosowania wszystkich przepisów K.p.a. Wszystkie zasady ogólne postępowania administracyjnego są normami prawnymi, wobec czego ich naruszenie jest traktowane jako naruszenie prawa i praworządności. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 13 czerwca 2017r. w sprawie I OSK 2202/15: "To, co wyróżnia zasady spośród innych norm prawnych, to ich zasadniczy charakter, który wypływa z ich treści. Innymi słowy, zasady ogólne wyznaczają pożądany wzorzec działania organu prowadzącego postępowanie i muszą być stosowane wespół z innymi, szczegółowymi przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, które w toku prowadzonego postępowania je konkretyzują. Zasady te pełnią rolę dyrektyw interpretacyjnych w stosunku do pozostałych przepisów k.p.a., co oznacza, że te ostatnie powinny być interpretowane tak, aby nie doznały uszczerbku, wartości wynikające z zasad ogólnych."

Realizację zasad ogólnych K.p.a., w tym zasady praworządności z art. 6, zasady prawdy obiektywnej z art. 7 i zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej z art. 8, zapewnia przestrzeganie przez organ reguł postępowania dowodowego, opisanych w przepisach zawartych w Rozdziale 4 – tym, Działu II Kodeksu postępowania administracyjnego, od art. 75 do art. 88. Zdaniem Sądu, w sprawie niniejszej, organy obu instancji, nie wywiązały się w sposób należyty z powinności wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, uchybiając tym samym zasadzie orzekania w oparciu o kompleksowo zebrany materiał dowodowy tj. art. 7, 77 § 1 i 80 K.p.a.

Wszczęte w czerwcu 2017r. r. z inicjatywy skarżącej M. J. przez organ nadzoru budowlanego postępowanie w sprawie, dotyczyło oceny zgodności budowy ulicy [...] w Z., realizowanej przez Gminę S., z uzyskanym pozwoleniem na budowę, wydanym przez Starostę Powiatu B. w dniu [...].09.2006r. Nr [...], znak: [...] (nr rej. [...]). Skarżąca we wniosku o wszczęcie postępowania podała, że inwestycja została zrealizowana, między innymi, na stanowiącej jej własność działce o numerze geodezyjnym [...], nie objętej terenem inwestycji tj. działce nie wymienionej w pozwoleniu na budowę jako objęta granicami inwestycji. Obowiązkiem organu nadzoru budowlanego było zatem poczynienie dokładnych wyjaśnień, kiedy i jakie roboty budowlane poczynił inwestor, zakwalifikowania robót według definicji Prawa budowlanego, obowiązujących w dacie ich wykonania, sprawdzenia spełnienia jakich formalności prawnych wymagało przystąpienie do realizacji robót budowlanych, ustalenia, czy formalności tych dopełnił inwestor a następnie przyporządkowania ustaleń pod konsekwencje prawne, przewidziane w art. 48 – 51 Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania (vide: teza wyroku WSA w Białymstoku w sprawie II SA/Bk 442/16). W literaturze przedmiotu i orzecznictwie sądów administracyjnych, bezsporna jest kwestia rozłączności trybów postępowania przewidzianych w prawie budowlanym do likwidacji skutków samowoli budowlanej. Przepisy prawa budowlanego przewidują trzy odrębne tryby likwidacji skutków samowoli budowlanej: tryb określony w art. 48, tryb określony w art. 49b oraz tryb przewidziany przepisami art. 50 – 51, zwany trybem procedury naprawczej. Tryby te są trybami rozłącznymi, stosowanymi w odmiennych stanach faktycznych.

W okolicznościach niniejszej sprawy, przede wszystkim brak jest jednoznacznych ustaleń organów obu instancji co do tego, czy działka skarżącej o numerze geodezyjnym [...], była objęta pozwoleniem na budowę ulicy [...], czy nie. Organ I instancji w uzasadnieniu swojej decyzji stwierdził, że w tekście decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, działka ta, ani działka o numerze [...], w granicach której mieściłaby się działka o numerze [...], żadna z nich nie była wymieniona, natomiast w projekcie zagospodarowania terenu inwestycji stanowiącym załącznik pozwolenia na budowę, wykazany został przebieg projektowanej ulicy również przez działkę [...]. Organ I instancji nie omówił zauważonej różnicy między częścią tekstową pozwolenia na budowę a częścią graficzną projektu budowlanego a tym samym nie ustalił, że bezsprzecznie wybudowany fragment ulicy na działce skarżącej o numerze [...], został zrealizowany w ramach udzielonego pozwolenia na budowę, czy też był ewidentną samowolą budowalną. Organ II instancji w braku ustaleń był jeszcze bardziej radykalny. Już bez nawiązania w ogóle do treści pozwolenia na budowę oraz zatwierdzonego nim projektu budowlanego, stwierdził lakonicznie, że wydane pozwolenie na budowę obejmowało działki przed ich podziałem, przy czym stwierdzenia powyższego ani nie oparł na informacji uzyskanej od służb geodezyjno- kartograficznych co do podziałów nieruchomości położonych w granicach projektowanego pasa drogowego, ani stwierdzenia swego nie przełożył na ustalenie prawotwórcze dla właściwej w sprawie subsumpcji stanu faktycznego pod normy Prawa budowlanego tj. istotne w sprawie ustalenie, czy zrealizowane na działce [...] roboty budowlane związane z budową ulicy [...], znajdowały oparcie w udzielonym pozwoleniu na budowę. Ujawniona przez organ I instancji różnica między tekstem decyzji o pozwoleniu na budowę a zatwierdzonym projektem zagospodarowania terenu, gdzie tekst decyzji granicami terenu inwestycji nie objął działki [...] ani działki o numerze [...], z których mogłyby być wydzielone działki [...], zaś projekt zagospodarowania terenu przewidział przebieg projektowanej ulicy również przez działki [...], czego potwierdzeniem jest fakt objęcia i tekstem pozwolenia i projektem, działki o numerze [...], będącej przedłużeniem dwóch wcześniej wymienionych działek ([...]), obligowała organ nadzoru budowlanego do pogłębienia postępowania dowodowego, również w drodze współdziałania z innymi organami administracji publicznej, w celu należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Zauważyć należy, że organy nadzoru budowlanego wszczęły postępowanie administracyjne po 1 czerwca 2017r. tj. już po wejściu w życie ustawy z dnia 7.04.2017r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. z 2017r., poz. 935). Ustawa ta dodała do Kodeksu postępowania administracyjnego przepis art. 7 "b", stanowiący, iż w toku postępowania organy administracji publicznej współdziałają ze sobą w zakresie niezbędnym do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli oraz sprawność postępowania, przy pomocy środków adekwatnych do charakteru, okoliczności i stopnia złożoności sprawy. W komentarzu do art.7 "b" K.p.a. autorstwa P.M. Przybysza (Lex Omega) zostało stwierdzone, iż prawna doniosłość komentowanego przepisu polega na tym, że podnosi on do rangi zasady ogólnej nakaz współdziałania organów administracji w związku z potrzebą wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy, nie formalizując przy tym sposobów współdziałania. Sposób współdziałania powinien być odpowiedni do sytuacji.

W okolicznościach sprawy niezbędne było przede wszystkim wyjaśnienie przez organ architektoniczno – budowlany treści udzielonego pozwolenia na budowę w kontekście zarzutów skarżącej i bezspornej rozbieżności miedzy tekstem pozwolenia na budowę a treścią projektu zagospodarowania terenu inwestycji, stanowiącego załącznik pozwolenia na budowę. Potwierdzenie przez organ architektoniczno – budowlany, że pozwolenie na budowę nie obejmowało działki skarżącej będzie prowadziło do uznania robót budowlanych zrealizowanych na tej działce jako wykonanych samowolnie. Dla prawidłowości ustaleń organu nadzoru budowlanego konieczne jest także uzyskanie informacji od właściwego organu ewidencji gruntów co do czasu i sposobu geodezyjnego wyodrębnienia działek skarżącej [...] a także działki [...] tj. działek co do których istnieje spór co do ich objęcia pozwoleniem na budowę. Organy nadzoru budowlanego obu instancji nie zgromadziły koniecznego materiału dowodowego, który pozwoliłby na dokonanie we właściwy sposób analizy porównawczej zakresu robót budowlanych objętych pozwoleniem na budowę z zakresem robót budowlanych rzeczywiście wykonanych przez inwestora w oparciu o to pozwolenie. Dotyczy to nie tylko pominięcia informacji od organu architektoniczno – budowlanego i organu ewidencji gruntów, ale także skompletowania pełnej dokumentacji procesu budowy ulicy [...] tj. pełnych akt sprawy administracyjnej zakończonej pozwoleniem na budowę i pełnych akt związanych z zawiadomieniem przez inwestora organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, do czego został inwestor zobowiązany udzielonym pozwoleniem na budowę.

Zastosowanie instytucji wstrzymania robót budowlanych, niezależnie od przyczyny, wymaga niewątpliwego ustalenia przez organ nadzoru budowlanego, że roboty budowlane nadal są w toku i istnieje potrzeba ich wstrzymywania. Tej okoliczności także organy nadzoru budowlanego nie wyjaśniły należycie. Do protokołu oględzin przeprowadzonych w obecności przedstawiciela inwestora zostało wpisane, że inwestycja nie będzie kontynuowana z powodu braku środków finansowych po stronie Gminy S. do jej dokończenia. Dołączona do akt mapa poinwentaryzacyjna wybudowanej drogi - ulicy [...], wskazuje, obiekt został zinwentaryzowany a roboty budowlane zinwentaryzowanego obiektu budowlanego zostały zakończone w 2012r. W tej sytuacji, nie jest jasne, do jakich niedokończonych robót budowlanych miałaby się odnosić odmowa ich wstrzymania. Bezprzedmiotowe jest wstrzymywanie jak też odmawianie wstrzymywania robót budowlanych nieprowadzonych.

Niezależnie od niejasności istnienia faktycznej potrzeby wstrzymywania (odmowy wstrzymywania) robót budowlanych już zakończonych, również od strony prawnej odmowa wstrzymania robót budowalnych jest nietrafna. Przepis art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego, który został powołany w komparycji postanowień organów obu instancji, odnosi się wyłącznie do postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych, mającego czasową ważność, od którego przysługuje zażalenie. Takie postanowienie nie kończy postępowania w sprawie, co wprost wynika z treści przepisu, informującego, że postanowienie obowiązuje do czasu wydania decyzji, o której mowa w art. 50 a pkt 2 albo w art. 51 ust. 1 Prawa budowlanego, nie dłużej niż przez okres 2 miesięcy. Brak jest w świetle przepisu podstaw prawnych do wydania postanowienia o odmowie wstrzymania robót budowlanych. Postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych jest elementem postępowania głównego, a jego wydanie dokonywane jest wówczas, gdy zaistnieją przesłanki do ingerencji organu nadzoru budowlanego związanej z ustaleniem, że roboty budowlane są realizowane niezgodnie z prawem w świetle przesłanek wymienionych w art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego. W przypadku stwierdzenia przez organ, że nie zachodzą przewidziane w art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego okoliczności warunkujące wstrzymanie robót budowlanych, organ nadzoru budowlanego powinien zakończyć postępowanie decyzją o jego umorzeniu (tak też NSA w wyroku z dnia 24.03.2016r. sygn. II OSK 1840/14, dostępnym w CBOSA). Zwrócić należy uwagę, że pismo skarżącej, która zainicjowała postępowanie organu nadzoru budowlanego, dotyczyło oceny zgodności z pozwoleniem na budowę wykonanych robót budowlanych związanych z budową ulicy [...]. Skarżąca nie wnosiła o wstrzymanie robót budowlanych ale o kompleksową ocenę legalności już zrealizowanych robót budowalnych. Postanowieniem odmawiającym wstrzymania robót budowlanych, organy nadzoru budowlanego uchyliły się od dokonania takiej oceny.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł o uchyleniu postanowień organów obu instancji, celem powtórzenia postępowania w sprawie zgłoszonej przez skarżącą w sposób odpowiadający zasadom postępowania administracyjnego i regułom postępowania dowodowego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).